Կարպիս Փաշոյան. Առաջարկում եմ ստեղծել #հակամիջանցք հարթակ

Հայաստանի առջև ծառացած ամենահիմնական և ամենավտանգավոր մարտահրավերը միջանցք-ճանապարհի հարցն է։ Քանի դեռ Արցախում հայեր էին ապրում և գործում էր Լաչինի միջանցքը, նոյեմբերի 9-ի հայտարարության հիմքի վրա Ադրբեջանի և Նախիջևանի միջև կապի ապահովումը կարող էր բանակցությունների թեմա դառնալ։

Իսկ հիմա, երբ Արցախը լիակատար հայաթափված է, միջանցքի մասին խոսակցությունները ոչ միայն անհասկանալի են, այլ նաև դիտարկվում են որպես ուղիղ սպառնալիք Հայաստանի Հանրապետության ինքնիշխանությանն ու տարածքային ամբողջականությանը։ 
Խնդիրն այն է, որ նոյեմբերի 9-ի հայտարարության 9-րդ կետը վճռականորեն մերժող, հատուկ վարձատրվող քարոզիչների և փորձագետների միջոցով այդ ծրագիրը ինքնիշխանության կորուստ, Սյունիքի օտարում ներկայացնող իշխանությունները վերջին շրջանում սկսել են երկիմաստ հայտարարություններ ու պնդումներ անել միջանցքի վերաբերյալ։

Ապաշրջափակման, արտապատվիրակման, «Խաղաղության խաչմերուկի» համատեքստում իշխանությունը երբեմն ուղղակի, երբեմն էլ քողարկված բառախաղերով սկսել է չբացառել միջանցք տալու հնարավորությունը։ Այն դեպքում, երբ ապաշրջափակումը ոչ մի կերպ չի կարող ենթադրել ինքնիշխան տարածքի զիջում։

Առնվազն ակնհայտ է, որ նրանք այդ հարցի վերաբերյալ ակտիվորեն բանակցում են Ադրբեջանի հետ՝ հայ հանրությանը ներկայացնելով իրարամերժ, ցաք ու ցրիվ տեղեկություններ, որոնք երբեմն փոխակերպվում են պարզունակ ստախոսության։

Թուրքիայում ԱՄՆ դեսպան Թոմաս Բարաքի՝ միջանցքի 100 տարվա վարձակալության, վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի՝ ենթակառուցվածքների արտապատվիրակման, նախագահ Վահագն Խաչատրյանի՝ Սյունիքի դարպասները բացելու մասին հայտարարությունները, Ադրբեջանի, Թուրքիայի, ԱՄՆ-ի և Իրանի ակտիվությունը, Ռուսաստանի խորհրդավոր լռությունը վկայությունն են չափազանց վտանգավոր զարգացումների, որոնք կարող են կործանարար հետևանքներ ունենալ Հայաստանի Հանրապետության և հայ ժողովրդի համար։

Ակնհայտ է, որ Նիկոլ Փաշինյանը ևս հինգ տարով իր պաշտոնավարումը երկարաձգելու համար արդեն իսկ պատրաստ է հարյուրամյակների ազդեցություն ունեցող միակողմանի զիջումների գնալ՝ հիմնավորելով դրանք տնտեսական շահերով, զարգացման և լավ ապրելու մասին խոստումներով և այլն։

Իմ համոզմամբ այս անթույլատրելի և քայքայիչ զարգացումները պետք է վճռական արձագանք ստանան հայ հանրության, հասարակական-քաղաքական շրջանակների կողմից։ Նիկոլ Փաշինյանը պետք է հասկանա, որ միակողմանի զիջումներով ինքը չի վերընտրվելու և ստանալու է հուժկու դիմադրություն։

Այդ իսկ պատճառով առաջարկում եմ ստեղծել #հակամիջանցք հարթակ, որտեղ կհավաքվեն բոլոր այն մարդիկ, որոնք միջանցքի հիմնախնդրի վտանգավորության վերաբերյալ նույն ընկալումն ու պատկերացումները ունեն։ Սկզբնական շրջանում #հակամիջանցքը պետք է վերլուծական և փորձագիտական առաքելություն ունենա՝ փորձելով միևնույն տարածությունում համատեղել տարբեր կողմերից հնչող կարծիքները։ Քաղաքական և գաղափարական տարբերությունները այս պարագայում չնչին նշանակություն ունեն, քանի որ թիրախը մեկն է՝ Հայաստանի ինքնիշխանությանն ու տարածքային ամբողջականությանը սպառնացող միջանցքը, այն էլ ոչնչի դիմաց։ Լիբերալներ, ազգայնականներ, սոցիալ-դեմոկրատներ, պահպանողականներ, նժդեհականներ, դաշնակցականներ, կոմունիստներ և հնչակյաններ, բոլոր-բոլորը, ովքեր մտահոգված են այս հարցով տեղ ունեն այս հարթակում։

Ովքեր կողմ են այս հարթակի ստեղծմանը և պատրաստ են համագործակցել, թո՛ղ մեկնաբանություններում գրեն դրա մասին կամ էլ + դնեն։

Eng,

The most fundamental and dangerous challenge facing Armenia is the issue of the corridor-road. As long as Armenians lived in Artsakh and the Lachin corridor was operational, ensuring communication between Azerbaijan and Nakhichevan on the basis of the November 9 statement could have been a subject for negotiation.
Now, however, with Artsakh completely emptied of its Armenian population, discussions about a corridor are not only incomprehensible but are also viewed as a direct threat to the sovereignty and territorial integrity of the Republic of Armenia.
The problem is that the authorities, who previously used specially paid propagandists and experts to vehemently reject Article 9 of the November 9 statement - portraying it as a loss of sovereignty and the alienation of Syunik Province - have recently begun making ambiguous statements and claims regarding the corridor. In the context of unblocking, outsourcing, and the "Crossroads of Peace," the government has started, sometimes directly and sometimes with veiled wordplay, to not rule out the possibility of a corridor. This is despite the fact that unblocking cannot, in any way, imply the ceding of sovereign territory.
It is at least obvious that they are actively negotiating with Azerbaijan on this matter, presenting the Armenian public with contradictory, scattered information that sometimes morphs into primitive lies. The statements made by US Ambassador to Turkey Thomas Barac about a 100-year corridor lease, Prime Minister Nikol Pashinyan’s mention of outsourcing of the infrastructures, and President Vahagn Khachaturyan's statement about “opening the gates of Syunik”, along with the active involvement of Azerbaijan, Turkey, and the USA, and Russia’s mysterious silence, are all evidence of extremely dangerous developments that can have disastrous consequences for the Republic of Armenia and the Armenian people.
It is evident that Nikol Pashinyan, in order to extend his term for another five years, is already prepared to make unilateral concessions that will have a century-long impact, justifying them with economic interests, promises of development, a better life, and so on.
I am convinced that these unacceptable and destructive developments must receive a decisive response from the Armenian public and social-political circles. Nikol Pashinyan must understand that his unilateral concessions will not result in his reelection but he will face powerful resistance instead.
For this reason, I propose creating an #anticorridor platform where all people who share the same understanding and perception of the danger of the corridor issue can gather. Initially, the #anticorridor platform should have an analytical and expert mission, attempting to combine opinions from various sides within the same space. Political and ideological differences are of minor importance in this case, because there is only one target: the corridor that threatens Armenia’s sovereignty and territorial integrity for nothing in return. Liberals, nationalists, social democrats, conservatives, followers of Nzhdeh, Dashnaks, communists, and Hnchaks - everyone who is concerned about this issue has a place on this platform.

Those who are in favor of creating this platform and are ready to cooperate, please write about it in the comments or add a "+" sign.

Рус.

Наиболее серьёзный и опасный вызов, стоящий сегодня перед Арменией, – это вопрос так называемого «коридора-дороги». Пока в Арцахе жили армяне и действовал Лачинский коридор, на основании заявления от 9 ноября тема обеспечения связи между Азербайджаном и Нахиджеваном могла быть предметом переговоров.
Теперь же, когда в Арцахе больше нет армянского населения, разговоры о коридоре не только непонятны, но и воспринимаются как прямая угроза суверенитету и территориальной целостности Республики Армения.
Проблема в том, что власти, которые с помощью специально оплачиваемых пропагандистов и экспертов категорически представляли пункт 9 ноябрьского заявления как утрату суверенитета и отчуждение Сюника, в последнее время начали делать двусмысленные заявления и утверждения по вопросу коридора. Под предлогом разблокирования коммуникаций, аутсорсинга или концепции «Перекрёстка мира» власть то прямо, то завуалированно, играя словами, стала не исключать возможность предоставления коридора. Между тем разблокирование никак не может предполагать уступку суверенной территории.
Как минимум очевидно, что по этому вопросу власти активно ведут переговоры с Азербайджаном, представляя армянскому обществу противоречивую, разрозненную информацию, которая порой превращается в откровенную ложь. Заявления посла США в Турции Томаса Барака о 100-летней аренде коридора, премьер-министра Никола Пашиняна об аутсорсинге инфраструктуры, президента Ваагна Хачатуряна об открытии ворот Сюника, активность Азербайджана, Турции, США и Ирана, а также загадочное молчание России свидетельствуют о крайне опасных процессах, которые могут иметь разрушительные последствия для Республики Армения и армянского народа.
Очевидно, что ради продления своего пребывания у власти ещё на пять лет Никол Пашинян уже готов пойти на односторонние уступки, последствия которых будут ощущаться веками, оправдывая их экономической выгодой, обещаниями развития, лучшей жизни и т.д.
Я убеждён, что эти недопустимые и разрушительные процессы должны получить решительный отклик со стороны армянского общества и общественно-политических кругов. Никол Пашинян должен понимать, что односторонние уступки не обеспечат ему переизбрания и встретят мощное сопротивление.
Именно поэтому я предлагаю создать платформу #антикоридор, где смогут объединиться все люди, которые имеют одинаковое понимание и представление об опасности проблемы коридора. На первоначальном этапе #антикоридор должен выполнять аналитическую и экспертную миссию, пытаясь в едином пространстве объединить мнения, звучащие с разных сторон. В данной ситуации политические и идеологические различия имеют минимальное значение, поскольку цель одна — противостоять «коридору», который угрожает суверенитету и территориальной целостности Армении и при этом ничего не даёт взамен. Либералы, националисты, социал-демократы, консерваторы, дашнаки, нждеисты, гнчаки, коммунисты — все, кто обеспокоен этой проблемой, найдут своё место на этой платформе.

Те, кто поддерживает создание этой платформы и готов сотрудничать, пусть напишут об этом в комментариях или поставят «+».

 Կարպիս Փաշոյան