Հարութ Ուլոյան. «Փաշինյանի խոստովանությունները պատերազմի մասին». (տեսանյութ)
Հասարակական կարծիք ձևավորող ցանկացած անձ, ով Ղարաբաղի թեմային ու 44-օրյա պատերազմին անդրադարձ կատարելիս շրջանցում կամ մոռացության է տալիս (բնականաբար՝ միտումնավոր) տվյալ փաստերը, նա առնվազն տարրական բարոյականության հետ խնդիրներ ունի։ Առհասարակ, այս փաստագրումները մշտապես պետք է օրակարգում պահել։ Յուրաքանչյուր բառ կոնկրետ բովանդակություն ունի։
Նոյեմբերի 10, 2020թ․,
Ուղիղ եթերում Նիկոլ Փաշինյանի խոստովանություններն ու գնահատականները 44-օրյա պատերազմի մասին․
1․ «Ի՞նչն եմ ես սխալ արել և ե՞րբ: Ընդ որում, ես ասում եմ պատերազմը կանխելու տրամաբանության մեջ: 1-ին. 2018 թվականին Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը ստանձնելով և ծանոթանալով Ղարաբաղի հարցի շուրջ եղած բանակցային իրադրությանը, ես, ըստ էության, պետք է գայի, ժողովրդին ասեի հետևյալը: Պետք է ասեի՝ «Սիրելի հայրենակիցներ, մենք ունենք այսպիսի տարբերակ, կամ մենք 5 տարածքներ վերադարձնում ենք առանց Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի ճշգրտման, կամ մենք ունենում ենք պատերազմ»: Ինչո՞ւ չեմ ասել այն ժամանակ այդ մասին: Որովհետև նախ կարևոր եմ համարել, որ փորձ անեմ, որ այդ բանակցային տրամաբանությունը որոշակիորեն փոխեմ, և, ըստ էության, ստացվում է, որ ինձ չի հաջողվել այդ բանակցային տրամաբանությունը փոխել:»
2․ «[Բանակցային տրամաբանությունը փոխելուն միտված] պայքարն է, որ ի վերջո բերել է պատերազմի: Մենք արդյոք գիտեի՞նք, որ կարող է լինել պատերազմ: Իհարկե, գիտեինք: Արդյոք պատրաստվո՞ւմ էինք այդ պատերազմին: Իհարկե, պատրաստվում էինք»։
3․ «Շատ կարևոր է նաև խոսել այն մասին, թե արդյոք այս պատերազմն անխուսափելի էր: Ես ուզում եմ շատ ուղիղ ասել, որ այս պատերազմից խուսափելու կար մեկ հնարավորություն․ 5 տարածքների հանձնում` առանց Ղարաբաղի կարգավիճակի ճշգրտման:
[...]
Միջազգային հանրությունն ունի կոնսենսուս, որ քանի որ Ղարաբաղի ստատուսի ճշգրտման հարցը շատ բարդ է, և սեղանին ունենք շատ կոնկրետ հարց, որը տարածքների հանձնումն է, ուրեմն եկեք այդ կոնկրետ հարցը լուծենք, հետո կանցնենք մնացած հարցերին: 2018-ի մայիսի դրությամբ սա եղել է կոնսենսուս համանախագահների միջև: Նույնսիկ 2016 թվականին սա իրականացնելն արդեն ծայրահեղ անհրաժեշտություն էր»:
4․ «Կա նաև այսպիսի հարց. ինչո՞ւ սեպտեմբերի 27-ին նույն պայմաններով հրադադար կամ զինադադար չի կնքվել: Մի պարզ պատճառով։ Սեպտեմբերի 27-ին զինադադարի պայմանները շարունակում էին մնալ նույնը»:
«Պատերազմի մեկնարկից հետո այլևս խոսքը չէր լինելու 5 տարածքների մասին, այլ՝ 7 տարածքների մասին, մանավանդ պատերազմի ինչ-որ փուլից: Ընդ որում, գնալով ավելի ընդլայնված սեգմենտով»:
5․ «Եվ ինչո՞ւ [պատերազմի] փուլերից մեկում [զինադադարի պայմաններն ընդունելու] որոշում չկայացվեց: Շատ պարզ մի պատճառով: Մենք ուզում էինք բեկել պատերազմի ընթացքը»:
«[Զինադադարի պայմաններն ընդունելու] որոշում կայացրել եմ այն բանից հետո, երբ որ, ըստ էության, Բանակը շարունակաբար պնդել է նման քայլի գնալու անհրաժեշտությունը»:
6․ «Ըստ էության, եթե մենք տեսնում ենք, թե ինչ վիճակում ենք այսօր, հետահայաց կարող ենք ասել, որ եթե մենք մի տարի առաջ համաձայնված լինեինք 5 տարածքները վերադարձնելու բանաձևին, ըստ էության կունենայինք ավելի լավ վիճակ, քան ունենք այսօր: Եվ դա ճշմարտություն է»: