Վահե Գրիգորյան. Դատական համակարգը պետք է լքեն բոլոր օդիոզները (տեսանյութ)
«Ժամանակ» -ի զրուցակիցն է փաստաբան, փաստաբան, «Մարտի 1-ի» զոհերի իրավահաջորդների ներկայացուցիչ Վահե Գրիգորյանը:
- Հարգելի Վահե, Ձեր տպավորությամբ՝ Մարտի 1-ի գործն իր հունո՞վ է ընթանում:
- Մարտի մեկի գործով նախաքննությունն ընթացքի մեջ է, և որքանով տեղեկացված ենք պաշտոնական քննության ընթացքի մասին, այն ծավալվում է տարբեր ուղղություններով, բայց կոնկրետ սպանությունների մասով՝ վերջին մեկ ամսվա ընթացքում գործում նորություններ չկան, կամ ես տեղեկացված չեմ: Համենայն դեպս, բոլոր այն ուղղությունները, որոնցով Մարտի մեկի գործով քննվում են, ուղղակիորեն կամ անուղղակիորեն կապված են սպանությունների կոնտեքստի և հանգամանքների հետ:
- Չե՞ք նկատել այնպիսի փոփոխություններ, որոնք այս պահին կարող են համարվել խոչընդոտ կամ ձգձգման միտում գործում:
- Ոչ:
- ՄԻԵԴ-ի վճիռներին վստահաբար հետևում եք, ի՞նչ է զարգանում այստեղ:
- Ոչ այնքան ՄԻԵԴ-ի վճիռների ընթացքն է այս պահի դրությամբ հիմնական ուշադրության առարկա Հայաստանի հանրության համար, որքան այդ վճիռների կայացման ընթացքը ՀՀ-ում: «Մուշեղ Սաղաթեյյանն ընդդեմ ՀՀ-ի» գործով կայացված վճռով շատ էական հանգամանքներ իրավական գնահատականներ ստացան Եվրոպական դատարանի վճռով, որոնք այդ վճռի այստեղ կատարման ընթացքում պետք է արտացոլվեն նաև մեր պետական դատական ակտերում: Պարոն Սաղաթելյանի անունից Վճռաբեկ դատարան է ներկայացվել նոր հանգամանքով վճռաբեկ բողոք, որը քննության փուլում է: Վստահ եմ, որ ընդունելի կհամարվի և քննության արդյունքում կբեկանվեն իր դեմ կայացված դատական ակտերը: Հետաքրքիր է, որ նույնաբովանդակ վճռաբեկ բողոք է ներկայացվել նաև Գլխավոր դատախազության կողմից, սա մի աննախադեպ իրողություն է, երբ երկու կողմերն էլ վճռաբեկ բողոք են բերել այսինքն՝ դատավարության երկու կողմն էլ՝ և՛ պաշտպանությունը, և՛ մեղադրանքի կողմը դատարանների նախկինում կայացրած ակտերը վերանայելու պահանջ են ներկայացրել:
- Դա ինչի՞ մասին է վկայում:
- Դա առաջին հերթին վկայում է այն մասին, որ, ինչպես բոլորս գիտենք, դատական իշխանության կողմից 2008թ. Մարտի 1-ի գործերով «արդարադատությունը» եղել է ոչ այլ ինչ, քան այդ պահի դրությամբ քաղաքական իշխանության քարոզչության ուժային բաղադրիչը, այնտեղ ոչ մի արդարադատություն չի եղել, արդար դատաքննության որևէ երաշխիք պահպանված չի եղել:
- Այսինքն՝ ՄԻԵԴ-ը հաստատում է, որ տվյալ ժամանակի իշխանությունը քաղաքական հետապնդում է իրականացրել:
- Դա ուղղակիորեն բխում է վճռից, իհարկե: Վերջերս որոշ գործեր արդեն ուղղակիորեն 18-րդ հոդվածի շրջանակում հարցերով են հաղորդակցվում Հայաստանին: Մասնավորապես վերջին հաղորդակցությունը Գրիգոր Ոսկերչյանի գործով է, այնտեղ արդեն քաղաքական հետապնդումների վերաբերյալ ուղիղ հարցադրումներ կան: Մենք աննախադեպ իրավիճակում ենք՝ և՛ գործադիր իշխանությունը, և՛ պաշտպանության կողմը միաժամանակ դժգոհ են դատական ակտերից և արդարադատության որակից: Ի դեպ, այսօր դատավարություններ են տեղի ունենում, որտեղ ՀՔԾ-ն, դատախազությունը, պաշտպանության կողմը ինքնաբացարկների միջնորդություններ են ներկայացնում դատավորներին և իրենց հրապարակային հայտարարություններով անվստահություն են հայտնում դատական իշխանությանը: Սա դատական իշխանության խոր ճգնաժամ է, որը բնական եմ համարում այն իմաստով, որ փոփոխություններ դատական համակարգում էլ պիտի կատարվեն: Այդ փոփոխությունների ուշացումն է, որ խորացնում է ասպիսի ճգնաժամը: Անցած 8 ամիսների ընթացքում որևէ փոփոխություն տեղի չունեցավ դատական իշխանությունում, դուք տեղյա՞կ եք որևէ բովանդակային քննարկման, դեբատի մասին, որը գաիս է իշխանությունից:
- Դուք դա նկատի ունենք, իսկ ես մտածեցի, որ կադրերը պետք է փոխվեն, որովհետև ենթադրում եմ, որ ինքնաբացարկները նաև վկայում են այն մասին, որ դատավորները պատրաստ չեն տվյալ գործի քննությանը: Օրինակ՝ երկրորդ նախագահի գործով արդեն երրորդ ինքնաբացարկի մասին է խոսվում:
- Դուք շատ հիմնարար հարց եք բարձրացնում: Նախ՝ երկրորդ նախագահի կալանքի գործով դատավարությունների ժամանակ արված ինքնաբացարկներին անդրադառնանք. դատավորներ կան, որ իրենք են բավարարել իրենց դեմ հայտնված ինքնաբացարկները, դա նշանակում է, կապվածությունը, և դա ողջունելի է, որ մարդիկ չեն ցանկանում այդ պայմաններում լսել բողոքները կամ միջնորդությունները: Դա նախկինում բացառություն էր: Կայուն արդարադատություն ունեցող պետություններում, որտեղ դատավորներն իրենք իրենց հեղինակությունը աղյուս առ աղյուս կառուցում են ողջ կյանքի ընթացքում, այս կամ այն դատավորի կողմից գործը քննելու շահագրգռվածությունը դրսևորում են կողմերը, այսինքն՝ կողմերը ձգտում են, որ անկողմնակալ, հեղինակավոր և իր մասնագիտական ու բարոյական ամբողջականությունը պահպանած դատավորը քննի իրենց գործը: Եթե որևէ կասկած հարուցող խոսք հրապարակվի դատական նիստի ընթացքում դատավորի անաչառության մասին, դատավորն անմիջապես ինքնակամ թողնում է գործը, և կողմերը պետք է խնդրեն, որպեսզի այդպիսի դատավորները մնան գործում: Հայաստանում հակառակն է եղել, կարող եք փաստաբանական համայնքից, քննիչներից, դատախազներից տեղեկանալ, թե դատավորները ինչ աստիճանի հակադրվածությամբ են վերաբերվել կողմերի իրենց նկատմամբ ինքնաբացարկի պահանջներին, Նույնիսկ որոշ դատավորներ անձնական վիրավորանքներ են հասցրել, սա հիվանդ իրավական մշակույթի դրսևորում է...
Դատական իշխանությունում անձերը ոչ պակաս կարևոր են, քան այդ համակարգի գործունեության սկզբունքները, դատական իշխանությունն ամենաանձնավորված իշխանությունն է, արդարադատությունն ամենաանձնավորված կերպով իրագործվող պետական գործառույթն է: Անձի հեղինակությունն ուղղակիորեն արդարադատության հեղինակության հիմնական հատվածն է: Արդարադատության ոլորտում անձերի փոփոխությունն անխուսափելի է, առաջին հերթին դա ուղղված է արդարադատության համակարգի Արդարադատության ոլորտում անձերի փոփոխությունն անխուսափելի է, առաջին հերթին դա ուղղված է արդարադատության համակարգի հեղինակության բարձրացմանը... Եթե մի համակարգ իր արդյունավետությունն ու հեղինակությունը ի վիճակի չի եղել պաշտպանել ճգնաժամային պայմաններում, այն լրջագույն փոփոխությունների կարիք ունի: Անձերի փոփոխությունն անհրաժեշտ է, բայց չի նշանակում ամբողջ անձնակազմի փոփոխություն: Դատական համակարգը պետք է լքեն բոլոր օդիոզները, որոնք մասնագիտական կարիերան և նյութական բարեկեցությունն ապահովել են այլոց ճակատագրերը խեղելով... Նրանք, ովքեր կարողացել են արդարադատության խավարի պայմաններում բարոյական ամբողջականությունը շատ թե քիչ պահպանել, իրենց մասնագիտական դիրքերը չզիջել, առաջխաղացում պետք է ստանան:
Ամբողջական՝ տեսանյութում