Խոսքի ազատությունն ընդդեմ կեղծիքի տարածման ազատության
Այսօր, բնականաբար, «խոսքի ազատության պաշտպաններ» պիտի դառնային վերջին 20-ամյակում ռեժիմի անխոնջ ծառաները...
Ու՞ր էր նրանց «խոսքը», երբ վերջին 20-ամյակում աստիճանաբար ոչնչացվում էր ազատ մամուլը, խեղվում լրատվադաշտը՝ փչացնելով նորաթուխ լրագրողները մի ամբողջ սերունդ...
Քանի՞ անկախ լրատվամիջ վերացավ այդ 20-ամյակում այսօրվա «խոսքի ազատության պաշտպանների» անմիջական գործունեության հետևանքով, երբ, առայսօր հովանավորվելով արդեն նախկին ռեժիմից, լրատվադաշտում նրանց միջոցով ոչնչացվում էր մրցակցության որևէ հնարավորություն...
Եվ քանի որ, խոսքի ազատություն կարող է գոյություն ունենալ միմիայն անկախ լրատվամիջոցներում, ուստի, հանուն Հայաստանի Հանրապետությունում Խոսքի ազատության կայացման, պետք է վերացվեն և արգելափակվեն նյուզէյէմներն ու հրապարակները, 168ժամերն ու մնացած լրատվազիբիլները՝ կեղծիք հորինելու և տարածելու, հասարակական կարծիքը խեղելու համար պատասխանատվությունը խստացնելու միջոցով...
Ազատ խոսքը ենթադրում է բացառապես հավաստի տեղեկություն։
Կարծիքի արտահայտելու ազատությունը խոսքի ազատության բաղկացուցիչ տարր է, եթե առերես հասկացվում է, որ այն կարծիք է։
Կեղծ լուր-արտադրությունը ոչ մի աղերս չունի Խոսքի ազատության հետ՝ դա ֆինանսական գործունեություն է հենց ընդդեմ խոսքի ազատության։
Ուստի պետք է սահմանել.
- «Անկախ լրատվամիջոցը» ինքնաֆինանսավորվող և ինքնածախսածածկվող գործունեություն է, որն ապահովում է անաչառ՝ փաստարկված և հավաստի տեղեկություն։
- Միայն արտատպություն կատարող, սեփական նյութեր չարտադրող, սակայն լրատվական գործունեությանը հավասարեցված գործունեությունը պետք է առանձնացվի «Անկախ լրատվամիջոցի» կարգավիճակից և ունենա «Լուր տարածողի» կարգավիճակ, որն առնվազն զրկված պետք է լինի պետական կառույցներում հավատարմագրվելուց։
Մեր Նոր Հայաստանին և ժողովրդավարությանն օր առաջ անհրաժեշտ է խոսքի իրական և ոչ թե խեղված ազատություն։
Թեման տարողունակ է և հակիրճ լինելու նպատակով սկզբունքները շարադրված են մակերսորեն, ինչը, անհրաժեշտության դեպքում, պետք է խորացվի։
Արմեն ֆոն Գևորգյան