Թելման Պետրոսյան. Հայաստանը արժանի է իր Առաջին նախագահի խոսքի հզոր դասին
«Հայաստանը գյադաների երկիր է»․ Վանո Սիրադեզյանի դառը խոսքը տարիներ առաջ հնչեց այնպես, որ դեռ այսօր էլ մուրճի հարվածի պես է հնչում։ Ոմանք վիրավորվեցին, ոմանք ծիծաղեցին, բայց ճշմարտությունը չի սիրում քողարկվել։ Այս 25 տարիների ընթացքում մենք ապացուցեցինք՝ նա ճիշտ էր։
Անկախությունը եկավ ոչ թե ծափերով ու հարսանիքներով, այլ մոմի լույսի տակ, սառած տներում, հացի հերթերում։ Բայց հենց այդ ծանր օրերին հայ ժողովուրդը կանգնեց իր Առաջին նախագահի՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կողքին։ Նրա ղեկավարության օրոք մենք հաղթեցինք պատերազմում։ Նա դարձավ այն առաջնորդը, որի ժամանակ հայը մենակ էր մնում աշխարհի առաջ, բայց չէր կորցնում հույսը։
Տեր-Պետրոսյանը ասում էր․ «Ցանկացած ղեկավարի ուժը ոչ թե նրա անսխալականության մեջ է, այլ սխալները ընդունելու և դրանք ուղղելու կարողության»։
Սա խոսք չէ միայն նախագահին վերաբերող։ Սա դաս է ամբողջ ժողովրդին։ Բայց մենք ի՞նչ արեցինք։ Մոռացանք դասը։ Սխալները թողեցինք չուղղված, իսկ գյադաներին — անպատժելի։
Այն տարիներին, երբ նա փորձում էր սթափեցնել ժողովրդին և ասել ճշմարտությունը, շատերը չէին ուզում լսել։ Նա զգուշացնում էր․ «ԼՂՀ հարցում մեզ սպասվում են շատ ավելի ցավոտ փուլեր, քան մինչ այժմ»։ Այս խոսքերը այսօր ցավով հիշում ենք, երբ տեսնում ենք՝ ինչ պատուհասների միջով անցանք։ Բայց այդ ժամանակ գյադաները նախընտրեցին ականջները փակել ու ժողովրդին կերակրել սուտ հույսերով։
Վերջին 25 տարում գյադաները դարձան պետության տերերը։ Նրանք հարստացան ժողովրդի աղքատության հաշվին։ Նրանք ծախեցին մեր երազանքները։ Նրանք խլեցին հավատը։ Իսկ ժողովուրդը նորից բաժանվեց՝ մեկն արտագաղթի ճամփեքին, մյուսը՝ անօգնական հողի վրա, երրորդը՝ հիասթափության մեջ։
Բայց այս հողը գյադաներինը չէ։ Այս երկիրը չի ծնվել գյադաների համար։ Այս երկիրը ծնվել է նրանց համար, ովքեր ազատություն են երազել, ովքեր թև ու թիկունք են տվել անկախությանը, ովքեր պատրաստ են մաքուր ձեռքով կառուցել տուն։
Տեր-Պետրոսյանը ասում էր․ «Պատմությունը կվերաբերի մեզ այնպես, ինչպես մենք վերաբերվենք մեր պատմությանը»։ Եթե մենք շարունակենք լռել, պատմությունը մեզ դատապարտելու է որպես գյադաների ազգ։ Բայց եթե սթափվենք, եթե հիշենք մեր առաջին նախագահի դասերը, եթե ընդունենք ճշմարտությունը երբ այն դառն է ապա Հայաստանը նորից կբարձրանա։
Գյադաների Հայաստանը պիտի ավարտվի։ Ժամանակն է վերածնվելու՝ ոչ թե խաբված խոստումներով, այլ ճշմարտությամբ։ Ժամանակն է հարգելու մեր հերոսների հիշատակը և պահանջելու արդարություն։ Ժամանակն է կերտելու ՄԵԾԵՐԻ ՀԱՅԱՍՏԱՆ։
Հայաստանը արժանի չի գյադաներին։ Հայաստանը արժանի է իր ժողովրդի արժանապատվությանը։ Հայաստանը արժանի է այն ուժին, որ արդեն մեկ անգամ հաղթել է մութի ու սովին։ Հայաստանը արժանի է իր Առաջին նախագահի խոսքի հզոր դասին՝ սթափվել, ընդունել ճշմարտությունը և վերածնվել։