«Տեր-Պետրոսյանը շարունակում է աշխատել երկրի համար, կառուցելով ապագան՝չմոռանալով անցյալը և հիշեցնելով, որ ազնիվ քաղաքականություն հնարավոր է»
Այսօր ես գրում եմ Լևոն Տեր-Պետրոսյանի մասին առաջին և, հավանաբար, վերջին անգամ։ Գրում եմ ոչ հանուն աղմուկի, այլ անկեղծորեն՝ ասելու այն, ինչ վաղուց ուզում էի ասել մի մարդու մասին, ով Հայաստանի համար արել է ավելին, քան շատերը կարող են պատկերացնել։
Լևոն Տեր-Պետրոսյանն անկախ Հայաստանի առաջին նախագահն է, սակայն նրա նշանակությունը շատ ավելի լայն է։ Ամենադժվար տարիներին, երբ երկիրը նոր էր սկսում կառուցել սեփական ինստիտուտները, ձևավորել պետական մեխանիզմներ և գտնել իր տեղը աշխարհում, հենց նա ստանձնեց հսկայական պատասխանատվություն։ Նա երբեք չէր փնտրում հեշտ լուծումներ և չէր ենթարկվում պահական քաղաքական շահերին։ Նա հասկանում էր, որ երկրի իսկական ուժը ոչ թե կարգախոսների մեջ է, այլ կայուն ինստիտուտների, օրենքի գերակայությամբ կառավարվող պետության և ժողովրդի միջև վստահության մեջ։
Տեր-Պետրոսյանը ստեղծեց անկախ պետության հիմքը։ Նա գիտեր, որ ազատությունը չի տրվում ինքնաբերաբար՝ այն պահանջում է համարձակ քայլեր, փոխզիջումներ և ապագայի տեսլական։ Նա գործում էր երկրի համար, ոչ թե սեփական քաղաքական հեղինակության համար։ Եվ հենց այս սկզբունքն է՝ ազգի շահերը անձնական ամբիցիաներից վեր դասելը, ինչը նրան դարձնում է յուրահատուկ մեր պատմության մեջ։
Այո, եղել են դժվար պահեր, սխալներ ու թյուրըմբռնումներ։ Բայց Լևոն Տեր-Պետրոսյանը միշտ ընտրել է բանականության և երկխոսության ուղին։ Նա խաղաղության և ազգային համաձայնության կողմնակից էր այն պահին, երբ շուրջբոլորը տիրում էին քաոս, վախ ու հակամարտություններ։ Նա ցույց տվեց, որ իրական ուժը ոչ զենքի կամ բարձրաձայն ելույթների մեջ է, այլ կարողության մեջ՝ կայացնել որոշումներ, որոնք ապահովում են երկարաժամկետ կայունություն և պաշտպանում ապագա սերունդների շահերը։
Այսօր, երբ շատերը մոռանում են անցյալի դասերը, իսկ քաղաքականությունը հաճախ վերածվում է ամբիցիաների խաղի, Լևոն Տեր-Պետրոսյանը շարունակում է լուռ, բայց հավատարմորեն ծառայել երկրին։ Նա մեզ հիշեցնում է ազնվության, պատասխանատվության և սկզբունքայնության կարևորության մասին։ Նա սովորեցնում է, որ պետությունը անձնական շահի գործիք չէ, այլ ժողովրդի ընդհանուր գործ, որը պահանջում է ամենօրյա աշխատանք, համբերություն և քաջություն։
Ինձ համար Լևոն Տեր-Պետրոսյանը խորհրդանիշ է, որ քաղաքականությունը կարող է լինել ազնիվ, որ հայրենիքին ծառայելը բառերից ավելին է՝ դա կոնկրետ գործողություններն ու որոշումներ են, որոնք ձևավորում են երկրի ապագան։ Նա օրինակ է, թե ինչպես կարելի է լինել վճռական առաջնորդ և միևնույն ժամանակ պահպանել մարդկային արժանապատվությունը։
Իրական առաջնորդները հազվադեպ են աղմկոտ, նրանք գործում են այնտեղ, որտեղ մեծ մասը չի տեսնում։ Նրանք կառուցում, առաջնորդում, սովորեցնում ու զգուշացնում են։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հենց այդպիսի առաջնորդներից մեկն է։ Մեր պարտքն է ոչ միայն հիշել նրա ներդրումը, այլ շարունակել այն, ինչ նա սովորեցրել է՝ երկիրը դնել անձնականից վեր, ազնվությունը՝ ամբիցիայից վեր, պարտականությունը՝ պահի շահից վեր։
Ես գրում եմ սա առաջին և, հավանաբար, վերջին անգամ, որովհետև ուզում եմ, որ իմ սերունդը և յուրաքանչյուր քաղաքացի հիշի՝ պատմությունը կերտում են նրանք, ովքեր չեն վախենում պատասխանատվությունից։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը մարդ է, ով Հայաստանի համար արել է ավելին, քան շատերը խոստովանում են։ Եվ այսօր նա շարունակում է աշխատել երկրի համար՝ անելով այն, ինչն իր մոտ լավագույնն է ստացվում՝ կառուցելով ապագան՝ չմոռանալով անցյալը, և հիշեցնելով մեզ բոլորիս, որ ազնիվ քաղաքականություն հնարավոր է։