Լևոն Տեր-Պետրոսյան. «Ստանձնելով Հայաստանի Հանրապետության նախագահի պաշտոնը՝ երդվում եմ...». 1991-1996թթ.

1991թ-ի հոկտեմբերի 16-ին ձայների գերակշիռ մեծամասնությամբ (83,4%) Լևոն Տեր-Պետրոսյանն ընտրվեց Հայաստանի Հանրապետության նախագահ։

Հայաստանի Հանրապետության Առաջին նախագահ Լևոն Տեր–Պետրոսյանն առաջին երդումը տվեց 1991 թվականի նոյեմբերի 11-ին` ձեռքը դնելով Մատենադարանի հնագույն ձեռագրի` 7-րդ դարի Վեհամոր Ավետարանի վրա:

2-րդ անգամ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը երդվեց 1996 թվականի նոյեմբերի 11–ին` ՀՀ նախագահի պաշտոնում վերընտրվելուց հետո։ Հայաստանն արդեն ուներ Սահմանադրություն, որի համաձայն Նախագահական երդումը պետք է տրվեր աջ ձեռքը Վեհամոր Ավետարանի և ՀՀ Սահմանադրության վրա դրված։

ՀՀ նախագահի երդման երկրորդ արարողությունը տեղի ունեցավ ՀՀ Ազգային ժողովի հատուկ նիստում, Ազգային ժողովի շենքում:

Ներկայացնում ենք Հայաստանի Հանրապետության Նախագահ Լևոն Տեր–Պետրոսյանի պաշտոնական երդումը.

«Ստանձնելով Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնը՝ երդվում եմ.

• սրբությամբ կատարել Հայաստանի անկախության, տարածքային ամբողջականության եւ անվտանգության երաշխավորի առաջնահերթ պարտականությունը.
• գործել բացառապես Սահմանադրության եւ օրենքների շրջանակում.
• առաջնորդվել ժողովրդավարության եւ համամարդկային արժեքների գերակայության գիտակցությամբ.
• ջանք չխնայել երկրի խաղաղությունը, քաղաքական կայունությունը եւ քաղաքացիական համերաշխությունը ապահովելու ուղղությամբ.
• մշտական հոգածության առարկա դարձնել ժողովրդի բարեկեցության բարձրացման, սոցիալական վիճակի բարելավման խնդիրները.
• չկորցնել զգոնությունը, իրականության զգացողությունը, պատասխանատվության գիտակցությունը.
• հեռու մնալ արկածախնդրությունից, անիրատես ծրագրերից ու շուտափույթ որոշումներից.
• մերժել ծայրահեղականությունը, ամբոխավարությունը, ամբոխահաճությունը եւ սին խոստումները.
• ժողովրդին զերծ պահել ահաբեկչության, թմրամոլության, ավազակության վտանգներից.
• բարձրացնել ազգի բարոյական ոգին, ամրապնդել ու խորացնել նրա հավատը սեփական ուժերի նկատմամբ.
• պետականությունը վեր դասել ազգային ու քաղաքական բոլոր գաղափարներից, գիտակցել պատասխանատվությունը համայն հայության առջեւ։

Այսքանն ի պաշտոնե, մնացյալը՝ զուտ մարդկային առումով.

• որեւէ քայլով չարատավորել ազգի պատիվը, չդիպչել մարդու արժանապատվությանը.
• հարգել այլակարծությունը, բայց նաեւ տեր կանգնել սեփական կարծիք ունենալու իրավունքին.
• պահպանել լսելու եւ խորհրդակցելու ունակությունը.
• չհավակնել դատավորի դերի, խուսափել անիմաստ բանավեճերից ու շատախոսությունից.
• չընկրկել դժվարությունների առջեւ, չշփոթվել անորոշ կացություններում.
• տուրք չտալ պատեհապաշտության եւ էժանագին քաղաքական շահադիտության.
• մերժել՝ թե՛ ազգային սնապարծությունն ու գերազանցությունը, թե՛ օտարամոլությունն ու աշխարհաքաղաքացիությունը.
• ատել բռնությունը, սպառնալիքը, սադրանքը, դավադրությունը.
• չհանդուրժել սուտը, կեղծիքը, բամբասանքը, մատնությունը, զրպարտությունը, անօրենությունը.
• արհամարհել պերճանքը, ընչասիրությունը, ցոփությունը.
• վանել փառասիրությունը, գոռոզամտությունը, հոխորտանքը.
• օտարել քծնանքը, շողոքորթությունը, երեսպաշտությունը.
• ոչինչ չանել շնորհակալության, երախտագիտության կամ հատուցման ակնկալիքով»։

11 նոյեմբերի, 1996 թ.

Ամբողջական՝ տեսանյութում