Լևոն Տեր-Պետրոսյան. «Ստանձնելով Հայաստանի Հանրապետության նախագահի պաշտոնը՝ երդվում եմ...». 1991-1996թթ.նոյեմբերի 11
Հայաստանի Հանրապետության Առաջին նախագահ Լևոն Տեր–Պետրոսյանն առաջին երդումը տվեց 1991 թվականի նոյեմբերի 11-ին` ձեռքը դնելով Մատենադարանի հնագույն ձեռագրի` 7-րդ դարի Վեհամոր Ավետարանի վրա:
2-րդ անգամ Լևոն Տեր–Պետրոսյանը երդվեց 1996 թվականի նոյեմբերի 11–ին` ՀՀ նախագահի պաշտոնում վերընտրվելուց հետո։ Հայաստանն արդեն ուներ Սահմանադրություն, որի համաձայն Նախագահական երդումը պետք է տրվեր աջ ձեռքը Վեհամոր Ավետարանի և ՀՀ Սահմանադրության վրա դրված։
ՀՀ նախագահի երդման երկրորդ արարողությունը տեղի ունեցավ ՀՀ Ազգային ժողովի հատուկ նիստում, Ազգային ժողովի շենքում:
Ներկայացնում ենք Հայաստանի Հանրապետության Նախագահ Լևոն Տեր–Պետրոսյանի պաշտոնական երդումը.
«Ստանձնելով Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնը՝ երդվում եմ.
- սրբությամբ կատարել Հայաստանի անկախության, տարածքային ամբողջականության եւ անվտանգության երաշխավորի առաջնահերթ պարտականությունը.
- գործել բացառապես Սահմանադրության եւ օրենքների շրջանակում.
- առաջնորդվել ժողովրդավարության եւ համամարդկային արժեքների գերակայության գիտակցությամբ.
- ջանք չխնայել երկրի խաղաղությունը, քաղաքական կայունությունը եւ քաղաքացիական համերաշխությունը ապահովելու ուղղությամբ.
- մշտական հոգածության առարկա դարձնել ժողովրդի բարեկեցության բարձրացման, սոցիալական վիճակի բարելավման խնդիրները.
- չկորցնել զգոնությունը, իրականության զգացողությունը, պատասխանատվության գիտակցությունը.
- հեռու մնալ արկածախնդրությունից, անիրատես ծրագրերից ու շուտափույթ որոշումներից.
- մերժել ծայրահեղականությունը, ամբոխավարությունը, ամբոխահաճությունը եւ սին խոստումները.
- ժողովրդին զերծ պահել ահաբեկչության, թմրամոլության, ավազակության վտանգներից.
- բարձրացնել ազգի բարոյական ոգին, ամրապնդել ու խորացնել նրա հավատը սեփական ուժերի նկատմամբ.
- պետականությունը վեր դասել ազգային ու քաղաքական բոլոր գաղափարներից, գիտակցել պատասխանատվությունը համայն հայության առջեւ։
Այսքանն ի պաշտոնե, մնացյալը՝ զուտ մարդկային առումով.
- որեւէ քայլով չարատավորել ազգի պատիվը, չդիպչել մարդու արժանապատվությանը.
- հարգել այլակարծությունը, բայց նաեւ տեր կանգնել սեփական կարծիք ունենալու իրավունքին.
- պահպանել լսելու եւ խորհրդակցելու ունակությունը.
- չհավակնել դատավորի դերի, խուսափել անիմաստ բանավեճերից ու շատախոսությունից.
- չընկրկել դժվարությունների առջեւ, չշփոթվել անորոշ կացություններում.
- տուրք չտալ պատեհապաշտության եւ էժանագին քաղաքական շահադիտության.
- մերժել՝ թե՛ ազգային սնապարծությունն ու գերազանցությունը, թե՛ օտարամոլությունն ու աշխարհաքաղաքացիությունը.
- ատել բռնությունը, սպառնալիքը, սադրանքը, դավադրությունը.
- չհանդուրժել սուտը, կեղծիքը, բամբասանքը, մատնությունը, զրպարտությունը, անօրենությունը.
- արհամարհել պերճանքը, ընչասիրությունը, ցոփությունը.
- վանել փառասիրությունը, գոռոզամտությունը, հոխորտանքը.
- օտարել քծնանքը, շողոքորթությունը, երեսպաշտությունը.
- ոչինչ չանել շնորհակալության, երախտագիտության կամ հատուցման ակնկալիքով»։
11 նոյեմբերի, 1996 թ.
Ամբողջական՝ տեսանյութում